معرفی کامل اکسیژن درمانی

پایه و اساس درمان اکسیژن پرفشار

تأثیر درمان با اکسیژن پرفشار به یک قاعده کلی زمینه‌ای بستگی دارد. اکسیژن با اتصال گذرا به هموگلوبین گلبولهای قرمز ، به سلولها و بافتها حمل می‌شود. در شرایط طبیعی، وقتی که هوا از طریق ریه‌ها وارد خون می‌شود هموگلوبین تقریباً ۱۰۰% با اکسیژن اشباع میشود.

اما صدمات یا بیماریها ممکن است روند فوق را با محروم کردن سلولها و بافتها از تمام یا بخشی از اکسیژن، دچار اخلال کند. در چنین شرایطی، برای تأمین اکسیژن مورد نیاز بدن، فشار طبیعی اتمسفریک به اندازه کافی توانایی ندارد. اگرچه هموگلوبین میزان بیشتری از اکسیژن را جذب نمی‌کند اما اکسیژن پرفشار، پلاسمای خون (که حجم عمده‌ای از خون را تشکیل می‌دهد) را از اکسیژن اشباع نموده و در نتیجه تحویل اکسیژن به بافتها و سلولها افزایش می‌یابد. در مقایسه با هوا که ۲۱% اکسیژن، در فشار یک اتمسفر، دارد ۱۰۰% اکسیژن در فشار سه اتمسفر غلظت اکسیژن پلاسمای خون را ۱۰ تا ۱۵ برابر افزایش می‌دهد که منجر به افزایش اکسیژن رسانی بافتها می‌شود.

علاوه بر افزایش اکسیژن‌رسانی خون، اکسیژن حمل شده به بدن در شریط فشار مناسب، باعث می‌شود که به میزان زیادی توانایی گلبولهای سفید در کشتن باکتریها و برطرف کردن عفونت افزایش یابد همچنین اکسیژن پرفشار، بواسطه انقباض عروق خونی موجب کاهش تورم یا تجمع مایع می‌شود و به بدن در ترمیم زخم بافت پیوندی کمک می‌کند. این نتایج با اکسیژن سطحی که از طریق ماسک یا لوله دمیده می‌شود دیده نشده است. در هر حال هیچ شواهدی مبنی بر استفاده از اکسیژن سطحی برای درمان موارد پزشکی به جای اکسیژن هیپربار وجود ندارد.

اصول فیزیکی استفاده از اکسیژن پرفشار

می دانیم كه اتمسفر تركیبی از گازهاست. یعنی در حجم معینی هوا, حدود ۹۴/۲۰ درصد اكسیژن و ۰۸/۷۸ درصد نیتروژن و ۴/۰ درصد گاز كربنیك و باقیمانده گازها شامل هلیوم, آرگون و كریپتون وجود دارد. بنابراین به طور كلی هوایی كه ماتنفس می كنیم شامل ۲۱ درصد اكسیژن و ۷۹ درصد نیتروژن می باشد. اكسیژن پر فشار استنشاق اكسیژن ۱۰۰ درصد با فشاری بیشتر از فشار اتمسفر در سطح دریا(۷۶ میلیمتر جیوه) می باشد. اكسیژن درمانی روش امنی است كه فرد با استفاده فشار كنترل شده استنشاق می كند, این فشار باعث افزایش اكسیژن تنفسی شده و سطح اكسیژن حل شده داخل خون را كاملا بالا می برد. اثر ثانویه افزایش اكسیژن خون, در افزایش ۱۵ تا ۲۰ درصدی اكسیژن بافتی می باشد كه این كار می تواند سرعت بهبودی و ترمیم ضایعه را بیشتر سازد. البته این مسئله به میزان جریان خون بافت صدمه دیده نیز بر می گردد.

بیش از ۲۰ تا ۳۰ درصد سوخت بدن, در حجمی معادل ۳ تا ۵ درصد بدن یعنی مغز و نخاع, مصرف می شود. بنابراین در می یابیم كه این ساختار به طور گسترده‌ای به میزان اكسیژن خون وابسته است.

میزان فشار و زمان اِعمال آن

فشار و زمان محدود بهترین نتایج را در اختیار ما قرار می‌دهد: در داخل یک اتاقک پرفشار برای یک مدت زمان محدود (حدود ۶۰ دقیقه) چه اتفاقی می‌افتد که به بهبودی افراد کمک می‌کند؟ چه مدت در داخل یک اتاقک پرفشار با ۵۰% بیشتر فشار هوا، ۵۰% بیشتر مولکول تنفس می‌کنیم؟

تنفس تقریباً‌ اکسیژن خالص در چنین اتاقکی، ۵/۷ بار بیشتر از تنفس طبیعی به ما اکسیژن می‌رساند. در مدت یک ساعت ما می‌توانیم ۵/۱ پوند (۶۸۰ گرم) اکسیژن استنشاق نماییم. گلبولهای قرمز به سرعت با اکسیژن اشباع می‌شوند اما با اهمیت‌تر از آن حل شدن اکسیژن‌های اضافی در داخل پلاسمای خون می‌باشد. “پلاسما“، نه سلولهای قرمز خون، نقش کلیدی دارد. این اکسیژن اضافی کمک می‌کند تا بافتهایی که کمبود اکسیژن دارند مجدداً به سطح اکسیژن مورد نیاز خود برسند. این عمل در تحریک بهبودی، در خلال دریافت اکسیژن و بعد از قطع آن نقش دارد. پس از قطع اکسیژن، سیستم رتیکولواند وتلیال فعال می‌شود. بعد از قطع اکسیژن پرفشار، هموستاز طبیعی با تحریک تطابق نسبت به سطح پایین‌تر اما طبیعی اکسیژن، عملکرد سلامت را حفظ می‌کند.

برای افزایش فشار اکسیژن بافتی به مقدار بالاتر از ۵۰ میلیمتر جیوه جهت القای اثر ترمیمی ، لازم است به فرد به مقدار جزئی ، اکسیژن تقریباً خالص با شرایط افزایش فشار ، بدهیم. در نمودار زیر، فشار پایانی اکسیژن بافتی را مشاهده می‌کنیم و افزایش فشار اکسیژن ورودی را، وقتی که اکسیژن را با فشار ۵/۱ اتمسفر تنفس می‌کنیم می‌بینیم. یک افزایش خطی در سطوح اکسیژن بافتی در فشارهای ۱ و ۲ اتمسفر در نمودار بالا دیده می‌شود. وقتی فشار اتمسفر ۱۰۰% بیشتر از سطح طبیعی افزایش می‌یابد (۲ اتمسفر) نمودار به صورت هندسی بالا می‌رود. در سطوح بالاتر (بیشتر از ۲ اتمسفر) اکسیژن بافتی بیش از حد افزایش می‌یابد (هیپراکسی). لذا نیاز به نظارت دقیق می‌باشد زیرا حساسیت عصب به اکسیژن خیلی زیاد می‌تواند عوارض جانبی گذرا بوجود بیاورد. این حساسیت در سطوح کمتر از یک و سه/چهارم اتمسفر رخ نمی‌دهد زیرا بدن می‌تواند به صورت خود تنظیمی در مناطقی که نیاز بیشتری به اکسیژن دارد جذب اکسیژن را بالا ببرد و در مناطقی که میزان اکسیژن کافی است از ورود اکسیژن به بافت جلوگیری نماید.

فاکتورهای فیزیکی و گذرا گاهی اوقات نتایج خوب و متنوعی را در بیماران مختلف ایجاد می‌کند. پزشک، میزان اکسیژنی را که وارد بدن بیمار می‌شود یا از آن خارج می‌شود نمی‌تواند کنترل کند ضمناً میزان آنزیم‌های اکسیداتیو بافتی هر بیمار با هم متفاوت است. نمودار بالا افزایش اکسیژن وریدی در فشارهای مختلف را نشان می‌دهد. برای تمایز افزایش خطی از افزایش هندسی، نمایشگرها به صورت افزایش فشار و فشار هیپربار مشخص شده است. مشکلی که درفهم اکسیژن درمانی دیده می‌شود ابهام بین اشباع و فشار اکسیژن به صورت ۱۰۰% در مقابل ۱۰۰میلیمتر جیوه است. تنها اکسیژن محلول است که فشار (یا فشار جزئی[ii]) تولید می‌نماید.

تفاوت در میزان اکسیژن که توسط پلاسما (به صورت محلول) حمل می‌شود با اکسیژن هموگلوبین این اختلاف را به وجود می‌آورد. یک گرم هموگلوبین تنها با ۳۴/۱ میلی لیتر اکسیژن اشباع شده و اکسی هموگلوبین را بوجود می‌آورد. ۱۰۰میلی لیتر از خون فرد سالم در فشار طبیعی، ۱۹ میلی لیتر اکسیژن به صورت اکسی هموگلوبین و ۳/۰ میلی لیتر اکسیژن دارد. به طور طبیعی هموگلوبین اشباع پذیری تا حداکثر ۹۸% را دارد. و فشار اکسیژن محلول در ابتدا ۹۵ میلی متر جیوه است که در سطح بافت به ۳۹ میلی متر جیوه کاهش می‌یابد. تنفس اکسیژن خالص در ۵/۲ برابر فشار اتمسفر یک، مقدار اکسیژن محلول در پلاسما را در حدود ۶ میلی لیتر در هر ۱۰۰ میلی لیتر خون افزایش می‌دهد. این افزایش حجم اکسیژن به مقدار قابل توجهی فشار اکسیژن را بالا می‌برد و فشار اکسیژن آزاد شده در سطح بافتی را تا ۲۰۰ میلی لیتر افزایش می‌دهد.

اکسیژن رسانی پرفشار کمک می‌کند تا در شرایطی که بدن به علت پایین بودن سطح اکسیژن بافتی دچار عارضه شده ترمیم شود. جلسات متعدد هیپرباریک در بهبودی انواع حالات مثل کم خونی، سوختگی و صدمات ناشی از فشردگی کمک ‌کننده است. پیوندهای پوستی ضعیف اغلب با اکسیژن رسانی هیپرباریک بهبود می‌یابد. درمان عفونت‌های مشکل با اکسیژن رسانی پرفشار از جمله اکتینومایکوزیس، اوستئومیلیت، زخم‌های دیابتیک، گانگرن و سایر عفونت‌های موجود دربافت مرده، افق‌های جدیدی را به وجود آورده است.

تاریخچه اولیه:

ژوزف پریستلی، یکی از اولین افرادی بود که اکسیژن را به عنوان یک روش درمانی کشف کرد. با پیشرفت صنعت هوای تازه کمیاب شد و تأمین هوای تازه و با کیفیت جزء شرایط لوکس زندگی محسوب شد.

Oxygen barدر برخی شهرهای بزرگ مثل لوس آنجلس و توکیو وجود دارد که اکسیژن خالص با قیمت مشخص در اختیار مردم قرار می گیرد. که منجر به بروز نتایج خوبی در سلامتی افراد استفاده کننده دارد و به نظر می رسد اکسیژن بتواند منجر به تقویت سیستم ایمنی، کاهش استرس، افزایش انرژی و کاهش سردرد و مشکلات سینوس ها شود. اگر چه تحقیقات اختصاصی در این مورد انجام نشده است.

روش های کم تهاجم امروزه بیشتر در جوان سازی مورد توجه قرار گرفته است از جمله پیلینگ های شیمیایی، تزریق فیلر، بوتولینوم توکسین و روش های کمتر شناخته شده ای مثل استفاده از اکسیژن هایپر بار به عنوان یک روش جدید است که برخی محققان در کاهش چروک از آن بهره گرفته اند واز آنجا که در مطالعات اندک انجام شده پاسخ مثبتی به همراه داشته مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.

براساس مقاله مروری که در سال ۲۰۱۴ در آمریکا در مجله BioMed چاپ شد,اثربخشی و مکانیسم احتمالی اکسیژن هایپر باریک بر جوانسازی پوست مورد بررسی قرار گرفت.دریافت منظم اکسیژن تراپی میتواند منجر به افزایش الاستیسیتی و تحریک تولید کلاژن، کاهش چروک صورت و خطوط ظریف پوست و بهبود تون پوستی شود.

پوست نه تنها یک سد فیزیکی علیه عوامل خارجی و عفونت هاست، بلکه در کنترل سیستم ایمنی و تولید هورمونها و نوروترانسیمتورها نقش دارد. چروکها و سایر مشکلات پوستی مثل لک و اسکار آکنه توسط تعداد زیادی فاکتور از جمله پیری، تماس با محیط خارجی، تماس بیشتر از اندازه با نور آفتاب، سیگار کشیدن، جنس فرد و تغذیه نامتناسب ایجاد می شود.

آیا تابحال تحقیقی در این زمینه انجام شده است؟

مطالعاتی كه به صورت پایلوت در كانادا و آمریكا در دانشگاه مك گیل انجام شده نشان داده است كه در ۲۵ بیمار (۱۰ دختر و ۱۵ پسر) با سن متوسط حدود ۶/۵ سال و دامنه سنی ۱/۳ الی ۲/۸ سال, با بیماری فلج مغزی دیپلژی اسپاتیك انتخاب شدند همگی حدود ۲۰ دقیقه تحت اكسیژن درمانی با فشار حدود ۷۵/۱ اتمسفر قرار گرفتند. ۲ گروه آزمون یكی بعد از ۲ هفته و دیگر بعد از ۳ ماه از آنها انجام شد. آزمونها شامل موارد زیر بودند:

*ارزیابی حركات درشت با تست (GMFM)

*ارزیابی حركات ریز انگشتان با استفاده از آزمون جبسون برای عملكرد دست

*ارزیابی سفتی عضلانی با استفاده از مقیاس اشورد

آزمونها هم توسط پزشك و هم توسط توانبخش انجام شد. نتیجه نشان داد كه درمان با اكسیژن پر فشار به طور مؤثری در درمان فلج مغزی نقش دارد كه شامل پیشرفت در عملكرد و كاهش سفتی عضلانی كودكان مبتلا به فلج مغزی دیپلژی می باشد.

همچنین پژوهش دیگری در دانشگاه گالوستون تگزاس آمریكا نیز توسط دكتر كوین برت انجام شد. اكسیژن درمانی روی كودك مبتلا به فلج مغزی با متوسط سنی ۸/۴۱ ماه با فشار ۵/۱ اتمسفر (ATA) و ه روز در هفته و به مدت یك ساعت در روز و ۶۰جلسه درمانی انجام شد. آزمونهای عملكرد حركات درشت و ریز انگشتان (GNFN-m) و مقیاس اشورد قبل و بعد از جلسات درمانی به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد كه اكسیژن درمانی به طور مؤثری در پیشرفت عملكرد حركات درشت و ریز و كاهش سفتی عضلانی بیماران فلج مغزی مؤثر است.

پژوهش دیگری نیز در سال ۱۹۹۹ بر روی كودكان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیك از نوع دیپلژی انجام شد. در ای تحقیق ۲۵ كودك (متوسط سن ۱/۶ تا ۵/۶ سال) به روش پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفتند, همچنین پرسشنامه از والدین و آنالیز توسط فیلم نیز از آنها انجام گرفت. اكسیژن درمانی در ۶۰ دقیقه در فشار ۷۵/۱ اتمسفر در ۲۰ جلسه به عمل آمد. نتایج به دست آمده پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در حركات درشت و ریز انگشتان (در ۳ تا از ۶ آزمون GMFM و گیبسون) نشان داد و رضایتمندی از خانواده به دست آمد.

نتایج حاصل از پژوهشها بر روی اكسیژن درمانی

*درمان با اكسیژن پر فشار احتیاج به یك دوره كامل اكسیژن درمانی (۴۰ تا ۸۰ جلسه) دارد.

*فواید درمان با اكسیژن پر فشار كاملا وابسته به میزان و محدوده قسمتی از عصبی دارد كه صدمه دیده است. این میزان می تواند توسط MRI و یا SPECT اندازه گیری شود.

*كاهش سفتی عضلانی, بهبود تحرك و توانایی‌های شناختی و گفتاری در بیشتر موارد درمان با اكسیژن پر فشار دیده شده است. این پیشرفت احتمالا مربوط به امكان خون رسانی دوباره به منطقه ضایعه دیده و فعال كردن دوباره نورونهای تنبل می باشد.

*درمان با اكسیژن پر فشار باید در ابتدای برنامه توانبخشی شروع شود. در حدود ۱۲-۶ ماه بعد از شروع عارضه در كودكان فلج مغزی با سفتی عضلانی, شانس بهتری برای درمان وجود دارد.

*درمان با اكسیژن پر فشار با فشار ۵/۱ اتمسفر می تواند در بیماران مبتلا به ضایعات عصبی مانند كودكان مبتلا به فلج مغزی, كاملا ایمن و كارآمد باشد.

*پاسخ به درمان با اكسیژن پرفشار ممكن است در جلسات اولیه دیده نشود. اشباع اكسیژن توسط هر بیمار نسبت به بیمار دیگر كاملا فرق می كند. در بعضی بیماران حتی ۱۰۰ تا ۲۰۰ جلسه درمان نیز گزارش شده است بدون اینكه پیشرفتی دیده شود.

تجربه نشان داده است كه درمان با اكسیژن پر فشار بر اساس روزانه به مدت ۹۰ دقیقه در محفظه اكسیژن, كارآمد می باشد. به منظور بهتر شدن مراحل درمان, بهتر است توانبخشی با اكسیژن درمانی همراه شود. به علاوه در این نوع درمان, تغذیه با آمینو اسید توصیه می شود.

امید است با شناخت و ارائه درمانهای نوین و جدید گام مؤثری در بهبود بیماران مبتلا به فلج مغزی و دیگر بیماران برداشته شود.

كاربرد اكسيژن هايپر باريك در درمان هاي ايمپلنت

بيماراني كه بدنبال سرطان ، تحت راديوتراپي يا جراحي در ناحية سر و گردن قرار گرفته اند ، گاهاً نياز به درمان بازسازي دهان به كمك ايمپلنت دارند .

با وجوديكه درمان با اكسيژن فشاربالا Hyperbaric Oxygen Thrapy ( HBO ) به عنوان شيوه اي براي بالا بردن موفقيت درمان هاي ايمپلنت در چنين بيماراني پيشنهاد شده است و ليكن كماكان اثربخشي اين شيوه جاي بحث دارد . در يك مطالعه ۱۳ بيمار كه درمان HBO دريافت كرده بودند با ۱۳ بيمار ديگر كه چنين درماني دريافت نكرده بودند ، مقايسه شدند . در اين مطالعه از لحاظ آماري تفاوت معني داري از لحاظ موارد شكست ( چه در پروتز و چه در ايمپلنت ) ، عوارض بعد از عمل و ميزان رضايت بيمار در دو گروه ديده نمي شود. بنابراين از لحاظ كلينيكي نمي توان به اثربخشي درمان HBO در بيماراني كه تحت رايوتراپي كه نياز به ايمپلنت دارند اطمينان داشت .

*فواصل زماني مناسب جهت چك آپ بيماران دندانپزشكي*

در حدود سه دهه است كه مساله تعيين فواصل زماني مناسب جهت كنترل دندانپزشكي بيماران ،‌ مورد بحث مي باشد . با وجود اختلاف نظر در كشور ها و سيستم هاي درماني مختلف ، ويزيت شش ماهه در بسياري از كشورهاي پيشرفته به طور سنتي توسط دندانپزشكان عمومي توصيه مي شود .

كاربرد اكسيژن هايپر باريك در ضایعه مغزی

اسكن صوتی مغز نشان می دهد كه بیشتر كودكان فلج مغزی در زمان تولد ضایعه می بینند. اگرچه ممكن است تا ماهها بعد, علایم سفتی عضلانی ظاهر نشود. در فلج مغزی, قسمت میانی نیمكره‌های مغز در یك طرف یا دو طرف, ضایعه می بیند. نواحی پر خطر در قسمت میانی مغز جایی است كه فیبرهای كنترل سلولها در نواحی خاكستری مغز, عبور كرده و به طرف نخاع می روند و در نخاع به سلولهای عصبی كه فعالیت عضلات دست و پا را به عهده دارند, وصل می شوند. كمبود اكسیژن مغزی به پائین آمدن اكسیژن در مغز اتلاق می شود و ساختاری می باشد. اولین صدمه مغزی در اثر كمبود اكسیژن, ورم بوده كه سبب چرخه آسیب زننده‌ای می شود و در نتیجه باعث ناتوانی مغزی می شود. ورم, یك یافته‌ی شایع در بسیاری از اختلالات مغزی (سیستم اعصاب مركزی شامل مغز و نخاع) می باشد. ورم مغزی می تواند مستقیما توسط عوامل زیادی از جمله مشكلات قلبی, مشكلات سیستم گردش خون و عوامل سمی تأثیر پذیرد. از دیگر عوامل ور م مغزی می توان از عفونت‌ها, كمبود ویتامین و ضربه (چه مستقیم, چه ضربات زایمانی) نام برد. مشكلات و بیماریهای زمان بارداری شامل دیابت, بیماریهای قلبی و نیز كمبود اكسیژن جنینی می باشد. ورم مغز و نخاع و هیپوكسی می تواند با گذشت زمان, درمان و بهبود یابد. ورم و هیپوكسی می تواند در اثر مشكلات دیگر مغز و اعصاب نیز بیشتر بشود. ورم مغزی منجر به میلینه شدن نورون (سلول عصبی) و مشكلات عروقی می شود. غلاف میلین, همان بافت سفیدی می باشد كه روی فیبرهای عصبی را می پوشاند. به صورت معمول از حدود یك ماه قبل از تولد شروع به ایجاد می كند. روند میلینه شدن از نخاع شروع و به طرف مغز گسترش پیدا می كند. به طوری كه قسمت پیشانی (لوب فرونتال) نیمكره های مغز, حدود سن ۲۲ سالگی كامل می شود. عروق مغز در ۲ هفته آخر بارداری در رحم برای زایمان آماده می شوند. این مسئله باعث می‌شود اگر كودكی به صورت نارس به دنیا بیاید, قادر به تحمل كمبود اكسیژن در طول انتقال از رحم مادر به دنیای خارج نخواهد بود و این مسأله باعث ورم و در نتیجه كمبود اكسیژن (هیپوكسی) در مغز میانی می شود. این حادثه می تواند از انتقال اولیگودندریت‌هایی كه میلین را می سازند و آن را به سمت سیستم اعصاب سوق می دهند جلوگیری كند.

نقش اكسيژن پرفشار در بهبود ضايعه سيستم اعصاب در نوزادان
استفاده از HBO يا اکسيژن پرفشار، افزايش زيادي در دريافت اکسيژن در نواحياي که سوختوساز کم انجام ميشود، به وجود ميآورد. اين مسئله در کاهش سفتي عضلات (اسپاستيسيتي)، افزايش و بهبود راهرفتن، بهبود صحبت کردن و آبريزش دهان موثر است.

استفاده از اكسیژن پر فشار, در نواحی كه سوخت و ساز كم انجام می شود, افزایش زیادی در دریافت اكسیژن به وجود می آورد. این مسأله در كاهش سفتی عضلانی, افزایش و بهبود راه رفتن, بهبود صحبت كردن و آبریزش دهان مؤثر می باشد.

استفاده از اكسیژن پر فشار به طور مؤثری در افزایش و بهبود اكسیژن منتشر شده تأثیر می گذارد. بنابراین اكسیژن قابل دسترس در بافت را افزایش می دهد. این مسأله ورم مغزی را كاهش می دهد و خون رسانی را توسط دیواره بین سلولی و مویرگ خونی كامل می كند و همچنین فاگوسیتوز (بیگانه خواری) سلولهای سمی را عادی می سازد و از وجود رادیكالهای آزاد تمیز می كند. همچنین سلولهای تنبل را دوباره فعال می سازد.

نقش اكسيژن پرفشار براي كمك به رفع صدمات غواصي
از مدت ها قبل درمان با اكسيژن پرفشار به عنوان يك درمان قابل قبول و شناختهشده براي صدمات غواصي مرتبط با فشار استفاده شده است. اين صدمات در مجموعهاي به نام بيماري برداشت فشار كه شامل آمبولي گاز شرياني و بيماري برداشت فشار است، شناخته شدهاند. اين دو بيماري به طور مجزا توصيف شدند زيرا علتهاي فرضي آنها متفاوت است. در واقع شروع درمان و حفظ ثبات در يك غواص آسيبديده بستگي به وضعيت غواص دارد نه به يكي از اين دو بيماري (DCI و AGE) كه غواص از آن رنج ميبرد. برداشت فشار تصور ميشود با تشكيل حبابهايي در داخل بافت هايي كه جريان خون و انتقال اكسيژن در آن متوقف شده به وجود ميآيد. آمبولي گاز شرياني، از طرف ديگر، به علت ورود حباب هايي به داخل جريان خون شرياني از طريق پارهشدن بافتهاي ريوي اتفاق ميافتد. درمان شناختهشده بيماري برداشت فشار و آمبولي گاز شرياني، ايجاد فشار مجدد است. تا اندازه حباب كاهش يافته و به تدريج برطرف شود.
در موارد آمبولي گاز شرياني و بيماري برداشت فشار شديد، فشار هيپرباريك براي كاهش اندازه حبابهاي بزرگ حياتي است. درمان اكسيژن هيپربار با يك پروتوكل ويژه به نام جدول درماني آغاز ميشود. جداول درماني متفاوت وجود دارد كه هر كدام با شروع تنفس اكسيژن، يك برنامه فشار در واحد زمان مختص خود را دارد. رايجترين جدول درماني براي حوادث غواصي تفريحي، جدول ۶ درمان نيروي دريايي ايالات متحده است. ساير جداول درماني كه براي انواع مختلف حوادث غواصي با شدت علايم متفاوت كاربرد دارد نيز طراحي شدهاست. اين غواصان تا عمق ۱۰۸ پا (۳۳ متر) يا بيشتر، به مدت چند ساعت يا چند روز غواصي ميكنند.

کاربرد اکسيژن درماني پرفشار در سردردهاي شديد
پژوهشگران دريافتند كه اكسيژندرماني پرفشار، ميتواند باعث توقف درد در حين حملات ميگرن شود. اكسيژندرماني با فشار طبيعي نيز درد در مبتلايان به سردرد خوشهاي را برطرف ميكند. ميگرن به طور معمول دردهاي ضربانداري را در يك ناحيه سر ايجاد ميكند كه اغلب با تهوع، استفراغ يا حساسيت به نور و صدا همراه است. سردردهاي خوشهاي باعث درد حاد در يك طرف سر به همراه درد در چشم ميشوند. از ۱۵ دقيقه تا چند ساعت ممكن است طول بكشد و حملات مكرر در طول چند هفته تا چند ماه بروز ميكند كه به دنبال آن دورهاي بدون هيچ علامت ميآيد. مردان سه برابر بيشتر از زنان دچار سردردهاي خوشهاي مي شوند.
در حمله ميگرني، عروق خوني سر گشاد ميشوند. اكسيژن پرفشار باعث تنگشدن عروق ميشود كه ممكن است علت تسكين درد باشد. اكسيژن پرفشار “مسيرهاي انتقال درد” را مهار ميكند و مانع احساس درد ميشود.
در سردردهاي خوشهاي، فعاليت برخي از بخشهاي مغز تغيير ميكند. اكسيژن، فعاليت اين بخشهاي مغز را به حالت طبيعي بازميگرداند و اثر تسكيندهنده درد آن ممكن است ناشي از اثر مستقيم آن بر مغز باشد.

بیماری هایی که با این روش درمان و بهبود می یابند، شامل موارد زیر هستند:

۱- دیابت

۲- درمان مسمومیت با سیانیدیا گاز مونوکسید کربن

۳- آرتریت روماتویید

۴- افزایش متابولیسم بافتی

۵- افزایش انتقال آنتی بیوتیک در دیواره سلول

۶- متوقف ساختن حرکت باکتری در خون

۷- جلوگیری از تولید رادیکال های آزاد

۸- بیماری های قلبی-عروقی

۹- عفونت استخوان (استئومیلیت)

۱۰- سکته مغزی، آبسه های مغزی و آبسه های داخل جمجمه

۱۱- آمبولی گاز و هوا

۱۲- سندرم کمپارتمان

۱۳- آسیب های ناشی از تصادف

۱۴- بیماری کاهش فشار محیطی (بیماری بندز)

۱۵- مشکلات و زخم ناشی از بیماری دیابت

۱۶- از دست دادن خون (آنمی)

۱۷- گاز گانگرن (قانقاریا)

۱۸- عفونت بافت نرم نکروزه

۱۹- نکروز استخوان ناشی از رادیوتراپی و آسیب های بافتی ناشی از تشعشع

۲۰- عفونت راجعه استخوان

۲۱- اختلال در موفقیت گرافت و فلپ های پوستی

۲۲- سوختگی های ناشی از حرارت

۲۳- اتیسم

۲۴- فلج مغزی

۲۵- بیماری لایم

۲۶- سردرد میگرن

۲۷- بیماری MS

۲۸- غرق شدگی

۲۹- بهبود جراحی پلاستیک

۳۰- آسیب های ورزشی

۳۱- سکته

۳۲- آسیب های مغزی ناشی از ضربه

۳۳- فیبرومیالژیا

۳۴- سندرم خستگی مزمن

۳۵- آنسفالوپاتی سمی (توکسیک)

۳۶- آنسفالوپاتی ایسکمیک ناشی از هیپوکسی

۳۷- سندرم دیستروفی سمپاتیک رفلکسی (RSDS)

۳۸- جوان سازی

۳۹- رفع استرس

۴۰- درمان مصدومیت های ورزشی، کشیدگی عضلانی و تورم

۴۱- درمان شرایط بسیار بحرانی که غواصان در بازگشت روی آب دچارآن می شوند.

۴۲- كاربرد اكسيژن هايپر باريك در ايمپلنت

دستگاه اکسیژن پرفشار شرکت هیرمک

سیستم مناسبی است برای درمان زخم های مزمن، رفع استرس، جوان سازی و درمان شرایط بسیار بحرانی که غواصان در بازگشت، روی آب دچار آن می شوند.

در ادامه مطالب با ارزشی راجع به دستگاه هایپرباریک، کارکرد و خواص درمانی آن می خوانید:

شرکت هیرمک به عنوان تولید کننده تجهیزات پزشکی در ژاپن به ثبت رسیده و موفق به اخذ کلیه استانداردهای کیفی لازم در این رابطه شده و همچنین دارای گواهینامه ISO 13485 – ISO 9001 و CE میباشد.

همچنین ما متخصص در طراحی و تولید خاص و منحصر به فرد کابین های اکسیژن هایپرباریک و کششی و سوناهای مادون قرمز با متریال سخت و نرم هستیم.

با استفاده از مواد بسیار با کیفیت آلومینیومی و پلی کربنات همراه با تکنولوژی ساخت کابین های اکسیژن ژاپنی که دارای مصارف پزشکی میباشند که در حال حاضر پیشرو در دستگاه های مشابه در جهان هستند.

این دستگاه ها قابل استفاده در کلینیکهای ارتوپدی، فیزیوتراپی، کایروپرکتیک، مراکز ماساژ درمانی، سالن های زیبایی، بدنسازی ، مراکز ورزشی و … می باشد.

این دستگاه نسبت به سایر دستگاه های مشابه که فضای داخلی دستگاه را ۱۰۰% از اکسیژن پر میکنند دارای ماسک ایمنی تنفسی می باشد که در نوع خود بی نظیر بوده و به بیمار کمک میکند تا راحت تر عمل تنفس را انجام دهد.

وزن این دستگاه حداکثر ۱۰۰ کیلوگرم و در ابعاد ۸۵ cm × ۲۱۰ cm میباشد که قابلیت حمل و نقل آسان را به این دستگاه میدهد.

این دستگاه دارای دربی کشویی است که با فشار کاملا بسته شده و اکسیژن به خارج درز نمیکند، همچنین این درب مجهز به مکانیسم ضد اصطکاک بوده که به آسانی باز و بسته میشود و به محض اینکه فشار اکسیژن زیاد شود درب دستگاه بطور کامل فیکس میشود.

این دستگاه فاقد هرگونه لوله و اتصالاتی میباشد که در اثر لرزش فرسوده شود.

در طول درمان میتوان با استفاده از شاسی تنظیم نوسانات فشار ، سطح فشار اکسیژن را به تناوب تغییر داد.

این دستگاه ها قابلیت پر وخالی شدن فشار به صورت اتوماتیک پس از تنظیم درجه را دارند.کابین های این دستگاه ها دارای تهویه اتوماتیک میباشند.

دستگاه ها دارای سیستم تنظیم تهویه و نیز دستگاه های الکتریکی کنترل کننده به طورانتخابی میباشند.کابین ها دارای یک صفحه پنل داخلی هستند ک قابلیت استفاده رادیو، تلویزیون و یا ضبط و پخش صدا و موسیقی را برای بیمار ایجاد میکنند.

این دستگاه ها قابلیت این را دارند که در طول درمان صدای بیمار را شنیده و او را ببینیم و کنترل کنیم .

این دستگاه ها به دلیل داشتن درب بزرگ کشویی شیشه ای ضد شوک این امکان را به بیماران میدهد که به راحتی محیط بیرون را نگاه کرده و ترس از محبوس بودن نداشته و احساس آسایش و راحتی بیشتری داشته باشند. همچنین دارای یک سیستم ارتباطی (هندزفری) بوده که باعث میشود بتوان به طور دائم با بیمار در ارتباط بود.

کابین های دستگاه ها دارای سوپاپ اطمینان بوده که به طور خودکار اجازه بالا رفتن بیش از حد فشار اکسیژن را نمیدهد و دائم فشار را کنترل مینماید.

این دستگاه ها دارای صفحه نمایشگر بوده که ضمن نشان دادن دمای داخل، همچنین قابلیت تنظیم مدت زمانی که بیمار باید در داخل دستگاه قرار بگیرد را دارد.

در داخل این دستگاه ها تجهیزاتی در جهت صامت کردن صداهای مزاحم در هنگام تخلیه یا پر شدن فشار اکسیژن به کار رفته که مانع از سلب آسایش بیمار میگردد.

فضای داخلی این دستگاه آنتی باکتریال بوده وهیچگونه رنگ یا مواد شیمیایی به دلیل موارد بهداشتی به کار نرفته و دارای نمایشگری است که تمام زمان استفاده شده و انرژی مصرفی را نشان میدهد.

زمانی که دکمه off دستگاه زده شود فشار دستگاه خالی میشود.

کابین ها مجهز به ویدئو سونی با کیفیت بسیار عالی به همراه بلندگو با پخش مطلوب

وصفحه کنترل لمسی و دیجیتال میباشند.

دارای حسگرهای فشار و دما و صفحه لمسی جهت کنترل داخل و خارج کپسول میباشند.

داخل و خارج کپسول دارای حسگر های تنظیم دمایی است که میتواند دما را تا ۱۵ درجه سلسیوس خنک نماید.

متراکم کننده اکسیژن پزشکی با خلوص ۹۳ % الی ۹۵ % به نسبت های ۵ به ۱ و ۱۰ به ۱ به ترتیب با خروجی های ۱۲ و ۲۴ لیتر.

این دستگاه دارای تشکی است که جریان انرژی صوتی و لرزشی تولید کرده که فشار خون و تپش قلب را کاهش داده و تنفس عمیق و مکرر را تنظیم مینماید.

رنگ ها انتخابی و رنگ استاندارد این دستگاه ها سفید صدفی میباشند.

اندازه این دستگاه میتواند انتخابی باشد و در صورت تمایل میتوانیم کابین ها را بزرگ تر طراحی کنیم و طبق در خواست مشتری دستگاه های هدایتگر یا فشار اکسیژن بیشتر را استفاده کنیم.

انواع اتاقک فشار

اتاقکهای پرفشار معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند. تک نفره و چند نفره (تک صندلی و چند صندلی).

اتاقک‌های یک نفره ( تک صندلیMono place) : اولین نمونه آن در سال ۱۹۶۰ معرفی شد. اتاقک‌های تک صندلی صرفاً برای یک بیمار طراحی شده بود. این اتاقک به شکل لوله را معولاً از مواد خالص آکریلیک می‌ساختند. در این اتاقک‌ها از اکسیژن محیطی ۱۰۰% تا فشار مطلق سه اتمسفر (اتمسفر) استفاده می‌شد.

غلظت بالای اکسیژن در این اتاقک‌های یک نفره برای استفاده از هر نوع تجهیزات الکترونیکی ممانعت به عمل می‌آورد. در هر صورت تهویه‌های مخصوص و سیستم‌های نمایشگر (مونیتورینگ) در بعضی اتاقک‌های یک نفره اجازه می‌داد که به درمان بیمار پر خطر بپردازند.

از آنجایی که در زمان درمان، دسترسی به اتاقک‌های تک نفره محدود می‌باشد این وسایل برای موارد بیماری با شدت کم و صدمات ناشی از موارد غیر غواصی استفاده می‌شود. این اتاقک‌ها در بیمارستان در دسترس عموم قراردارد. زیرا نسبتاً ارزان و کم حجم می‌باشد و نسبت به اتاقک‌های بزرگ به کاربران کمتری نیاز دارد. عیب بزرگ این اتاقک‌های تک نفره در تنهایی بیمار و دسترسی محدود است. به همین دلیل برای استفاده از داروها و ارزیابی پیشرفت درمان با مشکل مواجه می‌باشیم.

اتاقک‌های چند نفره (چند صندلی Multi place) : محفظه‌های ارجح برای غواصان آسیب دیده در هر مکان، اتاقک‌های چند نفره از جنس استیل است. و معمولاً استوانه‌ای یا گنبدی است. در این اتاقک‌ها برای ۲ تا ۱۸ نفر ( براساس اندازه‌های متفاوت) جا تعبیه شده است و قادرند حداقل فشار ۶ اتمسفر را ایجاد نمایند.

پرسنل (کاربران) آموزش‌دیده در مدت درمان بیماران به همراه آنها در اتاقک حضور دارند و به دقت علایم و نشانه‌های بیماران را ارزیابی نموده و در صورت نیاز داروها و مایعات را به بیماران می‌دهند. در اتاقک‌های چند نفره از هوای محیط استفاده می‌شودو بیماران از طریق ماسک صورت، هود یا لوله داخل تراشه، اکسیژن یا سایر گازهای درمانی را تنفس می‌نمایند. پرسنل پزشکی ممکن است از طریق یک سیستم بسته یا سرسرا در خلال درمان، به داخل اتاقک وارد و یا از آن خارج شوند. به این طریق می‌توانند مستقل از محفظه تحت فشار نسبت به جابجایی کارورزان و تجهیزات پزشکی اقدام نمایند. مزیت بعدی و عمدة این اتاقک‌ها در ظرفیت آن برای درمان، به مدت طولانی است. معایب عبارتند از: قیمت بالاتر اتاقک چند نفره نسبت به اتاقهای تک نفره، نیاز به حضور پرسنل کاربر بیشتر و اندازه بزرگ آن است که در موقعیت‌های کوچک آن را غیر کاربردی می‌نماید.

اتاقک‌های قابل‌حمل (Portable chambers ) : یک زیر مجموعه از اتاقک‌های تک‌نفره، اتاقک‌های کوچک قابل حمل می‌باشد. که اخیراً به جامعه غواصی معرفی شده‌است. این تجهیزات کوچک و بادشونده برای درمان موارد اورژانس در مکانهای نزدیک طراحی می‌شوند و با هوای یک کمپرسور یا تانکهای اسکوبا کار می‌کنند. این اتاقک‌ها سبک و ارزان می‌باشند. اما صرفاً به میزان ۳ اتمسفر فشار ایجاد می‌کنند بنابراین برای صدمات غواصی محدودیت استفاده وجود دارد.

چندین مدل اتاقک‌های کوچک و تک نفره قابل حمل در دسترس می‌باشد. سرویس‌های پری‌بارومدیکال[v] یک مدل چرخدار را برای راحتی بیشتر ساخته است. دو مدل Heperlite وChambelite نیز اتاقک‌های کوچک قابل حمل هستند. یک نوع استوانه ای قابل حمل و جمع شونده وجود دارد که حمل و نقل راحتری دارد و می‌تواند توسط تانک اسکوبای استاندارد باد شود. اتاقک‌های قابل حمل بزرگ که از استیل ساخته می‌شوند از اتاقک‌های باز شونده خیلی سنگین‌ترند.

این اتاقک‌های برای انتقال بیمارانی که در خلال عملیات غواصی نظامی، علمی و صنعتی آسیب دیده‌اند استفاده می‌شود. در هر حال این اتاقک‌ها قادرند تا ۶Aat. (اتمسفر) فشار تولید کنند و برای درمان اکثر آسیب‌ها مناسبند. اما نحوه طراحی آنها صرفاً برای انتقال می‌باشد. علاوه بر این باید با یک اتاقک چند نفره در یک مرکز پزشکی مرتبط باشند. ( اتاقک‌های قابل انتقال نیروی دریایی ایالت متحده با پیشرفته‌ترین تکنولوژی و طراحی ، در حال حاضر توسط واحدهای متحرک غواصی ، در نقاط دوردست ، استفاده می شوند. اتاقک مخروطی شکل قابل انتقال ، ۶ اتمسفر فشار تولید می کند و معمولاً بخشی از یک سیستم پروازی است که با ایجاد فشار بالا و بصورت یک نفره ، از طریق بالگرد حمل می شود.)

کابین با متریال نرم (قابل حمل)

بدنه کپسول :۲۳۰ cm با قطر ۷۳ cm میباشد.

متریال: شبکه فیبری مخصوص که تا فشار ۳۵ kg/cm را تحمل میکند.

دارای پوششی با قابلیت انعطاف پذیری بالا و فاقد هرگونه مواد چسبنده می باشد.

رنگ کپسول سفید و کاور آن آبی رنگ میباشد.

بازه فشار دستگاه ۱٫۲ atm تا ۱٫۳۵ atm میباشد.

دارای شیر تخلیه ایمنی، خصوصا در مواقع ضروری میباشد.

دارای کمپرسور بی صدا و موتور ۲۲۰ v با مصرف انرژی کم ۲۸۰ w میباشد.

دستگاه پرتابل بوده و خیلی آسان نصب و استفاده میشود و با فشار کم و زیاد اکسیژن دستگاه درمان را به طور راحت و موثر انجام میدهد.

مشخصات دستگاه:

دارای فیلتر فعال کربن میباشد که گازها ، مواد شیمیایی و انواع بوها رافیلتر میکند و نیز این فیلتر کربن کمپرسور را خنک و بی صدا میکند.

کمپرسور ۱۰۰ v یا ۲۲۰ v بوده با مصرف کم ۲۸۰ w و تقریبا بی صدا که این امر به دلیل استفاده کردن از پمپ های بدون نیاز به روغن (اویل فیری) میباشد که صدا را خنثی و محیط آرامی را در درون کابین اکسیژن محیا میکند.

دارای وزن سبک (۱۳ kg) با فریم فلزی با دوام بوده که این فریم فلزی به راحتی باز و بسته میشود به طوری که میتوان آنرا با خود به سفر برد.

دارای تشک سبک ، راحت ، فشرده و آسان برای تنظیف و حمل و نقل.

دارای فشار سنج برای تنظیم عملکرد دقیق با حساسیت بالا که میتواند یک هزارم فشار جو را اندازه گیری کند.

دارای پوشش سه لایه بوده که مانع از نشت اکسیژن میشود.

پوشش محکم روی بدنه کپسول فشار را در مواقع استفاده طولانی بر روی دیواره ها کاهش میدهد.

آپشن های این دستگاه فریم داخلی سبک ، متمرکزکننده اکسیژن و ماسک اکسیژن میباشد.

کابین آلومینیومی مدل OX-VIII

دارای کنترل کننده های مکانیکی برای تنظیم فشار و مدت زمان جهت درمان.

دارای کنترل کننده های الکترونیکی جهت تنظیم دما (هنگامی که خنک کننده استفاده میشود).

کابین آلومینیومی مدل OX-II

دارای سنسور و حسگرهای فشار و دما – تبدیل کننده دیجیتالی فشار – صفحه لمسی داخل و خارج کپسول.

قابلیت تنظیم مداوم فشار که گوشهای بیمار را از سرعت فشار هوای داخل محفظه محافظت میکند.

دارای کلید on و off بوده که سرعت فشار را براساس برنامه درجه ای که تنظیم میکنیم به سرعت به سطح فشار معین میرساند.

کابین آلومینیومی مدل OX-VI

جدیدترین محصول نوع کابینی میباشد که دارای فضای بیشتر و صفحه تلویزیون پلاسما و صندلی ماساژ و تاشو – دوچرخه ورزشی و …که میتواند به طور دستی و از طریق صفحه لمسی کنترل شود.

دارای همه نوع آپشن های امنیتی نوع کپسول دار ( OX-II , OX-III ) و آپشن های متمرکز کننده غلظت اکسیژن ، رایحه درمانی و …

کنترل کننده دیجیتالی مدل های OX-II (نوع کپسولی) و OX-VII (نوع کابینی)

مجهز به صفحه LED رنگی که میتوان با آن شرایط ازدیاد یا کاهش فشار داخل کابین را با نمایشگر مشاهده و بررسی کرد.

منوی دو زبانه انگلیسی و ژاپنی

عوارض اکسیژن درمانی پر فشار
تشنج که نتیجه اثر مستقیم اکسیژن بر مغز است، خطرناک‌ترین عارضه اکسیژن پرفشار است. در صورت ایجاد تشنج، به سرعت هوای اتاق تخلیه می‌شود، در نتیجه تشنج قطع خواهد شد.

سایر عوارض نیز عبارتند از: گرفتن گوش، درد سینوس‌ها، سردرد ، درد گوش و دندان درد.

تجویز اکسیژن پرفشار، در صورت ایجاد عوارض و یا عدم بهبودی بیمار، ضرورتی ندارد. استفاده از این روش به تنهایی توصیه نمی‌شود، بلکه باید در کنار سایر درمان‌های موجود از آن بهره برد.

از سوی دیگر چون این روش هنوز از سوی سازمان‌ها و نهادهای بهداشتی پذیرفته نشده است، باید پیش از استفاده از آن به نکات زیر توجه کرد:

۱) پیش از استفاده از این روش حتما با پزشک تان مشورت کنید.

۲) مراقب باشید این روش درمانی با داروهای مصرفی شما تداخل نداشته باشد.

۳) درباره میزان تجربه و مهارت فرد درمانگر اطلاعات کافی کسب کنید.

۴) در صورتی که احساس کردید استفاده از این روش سبب ایجاد حالات ناخوشایند در شما می‌شود، به سرعت درمان را قطع کنید.

خطرات ناشی از کاربرد درمانی اکسیژن پرفشار و استفاده از اتاقک HB

خطرات بالقوه و محاسبه نسبت سود به ضرر برای استفاده از اکسیژن پرفشار ، در روشهای درمانی مورد تاکید قرار گرفته است. عوارض جانبی اغلب خفیف و برگشت پذیرند. اما می تواند شدید و برای حیات فرد مخاطره آمیز باشد. بطور کلی اگر فشار از ۳۰۰ کیلوپاسکال بالاتر نرود و طول مدت درمان کمتر از ۱۲۰ دقیقه باشد درمان با اکسیژن پرفشار ایمن است.

در مجموع علائم شدید دستگاه عصبی مرکزی در یک تا دو درصد بیماران درمان شده ، باروترومای علامت دار و برگشت پذیر در ۱۵ تا ۲۰ درصد ، علائم ریوی در ۱۵ تا ۲۰% و علائم چشمی برگشت پذیر در بیش از ۲۰% بیماران دیده می شود. مایوپی برگشت پذیر به علت سمیت اکسیژن برای عدسی چشم ، شایع ترین عارضه جانبی است که می تواند برای هفته ها یا ماه ها ادامه یابد. رفتار شبیه به تشنج به ندرت دیده می شود و معمولاَ آسیب دائمی بر جای نمی گذارد. همچنین در یک مطالعه ، اثر احتمالی سرطانزایی اکسیژن پرفشار که در مطالعات گسترده دیگر ثابت نشده است ، مطرح گردید.

از جمله عوارض جانبی استفاده از این روش ، ترس فرد از مکانهای بسته (Claustrophobia)، میوپی برگشت پذیر ، خستگی ، سردرد ، استفراغ می باشد.

از دیگر عوارض استفاده از اتاقک HB ، باروتروما است که بصورت آسیب گوش ، آسیب سینوس ، تخریب گوش میانی و آسیب ریوی ظاهر می شود. همچنین عوارض سمیت اکسیژن برروی مغز بصورت تشنج ، اختلالات رفتاری ،ادم ریوی ،خونریزی ریوی ونارسایی ریوی بروز می نماید.

بیماری برداشت فشار بصورت پنوموتوراکس و آمبولی گازی هم بعنوان عارضه اطاقک مطرح می باشد. قبل از شروع درمان با اکسیژن پرفشار ، باید پنوموتوراکس را به اندازه کافی تخلیه نمود. اثر سمی اکسیژن بر روی ریه که با علائم و نشانه های سفتی سینه ، سرفه و کاهش برگشت پذیر عملکرد ریه ها همراه است ، می تواند به دنبال درمانهای مکرر رخ دهد و بیشتر در بیمارانی ظاهر می شود که قبل از درمان در معرض حجم بالای اکسیژن قرا گرفته اند.

برای پیشگیری از مسمومیت بافتها با اکسیژن ، می توان هر ۳۰ دقیقه به مدت ۵ دقیقه هوای طبیعی را وارد اتمسفر نمود . در این صورت آنتی اکسیدانها با رادیکالهای اکسیژن آزاد که در خلال دوره هیپراکسید بوجود آمده اند رقیق می شوند.

موارد منع مصرف برای درمان محفظه پرفشار

پنوموتوراکس درمان نشده -منع مطلق به استفاده از HBO است . قبل از شروع درمان در یک محفظه پرفشار ، آن رفع فشار لازم پنوموتوراکس است . با توجه به قانون بویل از این فرصت برای افزایش رفع فشار پنوموتوراکس زندگی بیمار را تهدید می کند.
استفاده از برخی داروها ، به خصوص cytostatic :

دوکسوروبیسین : باید HBO برای ۲-۳ روز پس از مصرف استفاده نمی شود . ممکن است صدمه به عضله قلب شود.
بلئومایسین : آن اثر سمی اکسیژن در ریه ها را افزایش می دهد . درمان با بلئومایسین، حتی مدت ها قبل به اتمام است، منع مطلق به HBO است .
Cisplatin : برای کاهش سنتز کلاژن و فیبروبلاست. HBO باعث اثر سیتوتوکسیک از مواد مخدر، که به نوبه خود باعث تاخیر در بهبود زخم.

ریسکهای درمان با اکسیژن هایپر بار

۱- مسمومیت با اکسیژن (عوارض مربوط به سیستم عصبی مرکزی و ریه ها )

۲- فشار روی گوش و آسیب به پرده صماخ

۳- اثرات دراز مدت روی بینایی

۴- خطرات مربوط به آتش سوزی به جهت اکسیژن غلظت بالا

۵- عوارض مربوط به اثر فشاربر روی ریه (آمبولی- پنوموتوراکس ،….)

سایر داروها:

دی سولفیرام : مهار تولید آنزیم سوپراکسید دیسموتاز ، بنابراین تضعیف ظرفیت سیستم های آنتی اکسیدانی .
Acetals Mafenide : باعث تاخیر خون شاهرگ محیطی ، که در ترکیب با انقباض عروق مرکزی، ناشی از HBO شفا زخم را تسریع بخشد.
بارداری – در خارج از ایالات اضطراری ، مانند مسمومیت با مونوکسید کربن
سرطان – با توجه به سطح دانش کنونی، همزیستی سرطان است کنتراندیکاسیون HBO نیست. درمان با اکسیژن پرفشار حساسیت سلول های سرطانی به پرتو درمانی ، شیمی درمانی، نوردرمانی را افزایش می دهد . تحقیقات گسترده در این خصوص انجام Feld Meier . چکیده ای از ادبیات از سال ۱۹۶۰-۲۰۰۱ ، که برای مطالعه مولکولی، سلولی و حیوانی نشان داده شده اند ساخته شده است. آنها در بررسی اثر درمان با اکسیژن پرفشار بر رشد تومور سلول در کشت بافت، رشد تومور در حیوانات آزمایشگاهی ، بهره وری از سیستم های آنتی اکسیدانی و پارامترهای انتخاب شده از سیستم ایمنی بدن متمرکز شده است. علاوه بر این، انجام یک مطالعه که در آن مورد بررسی نظرات پزشکان در استفاده از HBO در بیماران مبتلا به سرطان بر اساس Feld Meier و همکاران ، کار بیشتر منتشر شده هیچ نشانه ای است که HBO علت گسترش سرطان بود. این نیز گزارش های پس از آن را تایید کرد.
ضربان ساز: استفاده از فشار بالا می تواند تغییر شکل عناصر خاصی از استارت شود.
آمفیزم مبتلا به احتباس : CO2هیپوکسمی در این بیماران تحریک تنفس است .
صرع و مستعد ابتلا به تشنج: بیماران باید داروهای ضد تشنج قبل از درمان کافی دریافت نمایند.
تب : به دلیل مستعد به تشنج باید قبل از درمان HBO به پایین تر از دمای بدن بیمار باشد.
عفونت های ویروسی : به دلیل عفونت می تواند تشدید شود، از قطع درمان با HBO برای رفع عفونت، علاوه بر کشورهای که نیاز به درمان فوری با اکسیژن پرفشار.
اسفروسیتوز مادرزادی – سلول های قرمز خون توسط شکنندگی مشخص شده است؛ درمان با HBO در همولیز ممکن است.
عوارض درمان پرفشار : شایع ترین عارضه در درمان با اکسیژن پرفشار باروتروما از گوش و سینوس باروتروما است ، و باعث درد شدید، بیماران باید پیش از شروع درمان امکان چنین عوارض توصیه و راه هایی برای برابر فشار در گوش میانی ( در بلع، جویدن ) .

در طول درمان طولانی مدت ( بیش از ۲۰ درمان ) ممکن است به طور موقت مختل دید از راه دور، حل و فصل خود به خود بعد از ۶-۸ هفته . علت این عارضه شناخته نشده است .

درمان با اکسیژن پرفشار

یک درمان طبی است که بیمار به طور کامل درون محفظه بسته قرار گرفته و با تنفس اکسیژن ۱۰۰ درصد، به تدریج فشار داخل محفظه به بیش از یک اتمسفر افزایش می یابد. این روش درمانی برای بهبود سریع تر زخم ها، سردرد، آرتریت روماتوئید و … می شود.

یافتن امیدهای تازه برای درمان برخی سرطانها

مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیروی دریایی راهبردی از امیدهای تازه‌ای برای درمان برخی سرطانهای صعب العلاج و بعضا لاعلاج با استفاده از اتاقهای فشار پزشکی و اکسیژن هایپرباریک خبر داد و گفت: آمارها حاکی از شیوع فراوان سرطان‌ها در کشور است.

مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیروی دریایی راهبردی از امیدهای تازه‌ای برای درمان برخی سرطانهای صعب العلاج و بعضا لاعلاج با استفاده از اتاقهای فشار پزشکی و اکسیژن هایپرباریک خبر داد و گفت: آمارها حاکی از شیوع فراوان سرطان‌ها در کشور است.

به گزارش سرویس «سلامت» ایسنا، ناخدا یکم دکتر شهرام اولیائی در حاشیه ضیافت افطار موسسه خیریه حمایت از بیماران سرطانی اظهار کرد: با ترسیم چشم‌انداز مشخص برای کنترل و پیشگیری از انواع سرطان‌ها در راستای سیاست‌های کلی سلامت و تدوین و اجرای برنامه‌های استراتژیک و راهبردهای اجرایی بین بخشی و فرابخشی و با عزمی ملی، می‌توان بطور چشمگیر در یک بازه‌ی زمانی ۱۰ ساله از شیوع آن کاست.

وی ادامه داد: در این راستا می‌توان به تجربه‌ موفق برخی کشورها که گام‌های اصولی در این جهت برداشتند و سبب کاهش شیوع سرطان، بهره‌وری و کاهش هزینه‌های سربار درمانی و نگهداشت سرمایه‌های انسانی بعنوان ستون اصلی توسعه پایدار شدند استناد و مطالعه کرد.

مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیروی دریایی راهبردی افزود: با تغییر الگوی زندگی و کنترل آلودگی هوا، مبارزه با استعمال دخانیات اعم از سیگار، قلیان و … و نیز افزایش سرانه‌ی مصرف آبزیان، ماهی و تغذیه‌ی مناسب خصوصاً با استفاده از غذاهای سالم در رژیم غذایی و البته توسعه‌ فرهنگ ورزش همگانی، می‌توان به کاهش شیوع سرطان‌ها امیدوار بود.

دکتر اولیائی با اشاره به کاربردهای روزافزون پزشکی هایپربار در درمان بیماریهای مختلف گفت: درمان بیماریهای عفونی مقاوم به درمان نظیر زخم‌های عارضه‌دار، زخم پای دیابتیک که در نتیجه عدم درمان به موقع، به قطع عضو منجر می‌شود یا استئومیلیت‌های مقاوم به درمان(عفونت‌های استخوانی)، سوختگی‌های شدید، اعمال جراحی زیبایی برای ترمیم سریع و بی‌عارضه‌ی محل برش‌های ناشی از جراحی و بازتوانی سریع ورزشکاران پس از جراحت‌های ورزشی و ترمیم سریع و بهبود محل جراحی برای بازگشت به موقع آنها به میدان‌ها و مسابقات ورزشی با استفاده از اکسیژن هایپربار و درمان حیات بخش مسمومیت‌های ناشی از منوکسیدکربن که در فصل زمستان جان بسیاری را می‌گیرد، با استفاده از اکسیژن هایپربار، مورد تأئید سازمان غذا و داروی ایالات متحده FDA ، قابل درمان است.

وی با اشاره به تحقیقات و دستآوردهای جدید در زمینه‌ی درمان برخی سرطان‌ها به‌ کمک اکسیژن هایپرباریک افزود: بافت سرطانی، از نظر میزان اکسیژن، بافت فقیری است و همین هایپوکسیک بودن(کم اکسیژن بودن) آن باعث افزایش عمر سلول سرطانی، مقاوم شدن آن برای رشد در شرایط سخت، افزایش آنژیوژنزیس(افزایش تولید رگ)، افزایش متابولیسم گلیکولایتیک(متابولیسم بی‌هوازی با محصول لاکتات) و تسریع روند متاستاز یا گسترش و انتقال سلول‌های سرطانی به دیگر بافت‌های بدن می‌شود.

مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیروی دریایی راهبردی گفت: یکی از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی شاخص میرایی کم و یا تمایل سلول سرطانی به زنده ماندن یا اندکس(شاخص) آپوپتوزیس پائین آنهاست.

دکتر اولیائی افزود: این در حالی است که در سلول‌های طبیعی مرحله‌ی تولد، رشد، بلوغ، پیری و مرگ وجود دارد اما سلول‌های سرطانی تمایلی به مرگ ندارند پس شاخص آپوپتوزیس یا میرایی سلول آنها پایین است از همین‌رو سلول‌های سرطانی به سرعت رشد و تکثیر می‌یابند و سبب اختلال فعالیت بافت‌ها، ارگان‌ها و بالاخره مرگ بیمار می‌شوند.

وی رفتار دوگانه‌ی سلولهای غیرسرطانی و سرطانی در برابر افزایش اکسیژن بافتی را از جالب‌ترین پدیده‌های بیولوژیکی دانست و گفت: تحقیقات جدید در مدل‌های حیوانی و انسانی و در محیط‌های آزمایشگاهی و داخل بدن، حاکی از تأثیر متفاوت اکسیژن هایپربار در بافت‌های دچار جراحت ناشی از زخم یا سوختگی و بافت‌های سرطانی است بصورتی‌که در بافت‌های دچار زخم و سوختگی، افزایش اکسیژن بافتی باعث ترمیم سریع‌تر زخم، جراحت و سوختگی و حتی نجات سلول و بافت از مرگ می‌شود(تکثیر و افزایش عمر سلول‌ها) حال آنکه با افزایش اکسیژن در برخی بافت‌های سرطانی به‌وسیله‌ی اکسیژن هایپرباریک با افزایش اندکس(شاخص) آپوپتوزیس، مرگ سلول‌های سرطانی تسریع می‌شود و این به معنای کنترل و کندی رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی در برخی کانسرها(سرطانها) نظیر گلیومای مغزی (نوعی تومور مغزی) و لوکمیا(سرطان خون) و کانسر پستان در مدل‌های حیوانی است.

مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیروی دریایی راهبردی افزود: اکسیژن هایپربار با افزایش اکسیژن بافتی در سلول‌های غیر سرطانی اثر تولید رگ یا آنژیوژنز را تشدید و بر عکس در بافت سرطانی تضعیف می‌کند.

دکتر اولیائی ادامه داد: تاکنون هیچ مطالعه‌ای مبنی بر اثرات مضر اکسیژن هایپرباریک بر روند بیماری سرطان منتشر نشده است. در مطالعات پیشین و اخیر هم هیچ شواهدی مبنی بر تأثیر اکسیژن هایپربار بر افزایش رشد تومور و یا افزایش تکثیر سلول سرطانی و متاستاز گزارش نشده است اما در مقابل مطالعات متعدد و تحقیقات جدید بر کاهش تکثیر و رشد توده‌ی سرطانی و افزایش اندکس یا شاخص آپوپتوزیس (تمایل به مرگ سلول) و کاهش آنزیوژنز(تولید رگ) و کاهش احتمال متاستاز(گسترش سلولهای سرطانی و دست اندازی به بافت‌های سالم بدن) در برخی سرطان‌ها با استفاده از اکسیژن هایپربار که همگی از عوامل مهم کنترل و بهبود سرطان هستند، تأکید دارند.

وی یادآور شد: نکته‌ جالب دیگر اثر هم‌افزایی درمان رادیوتراپی و شیمی درمانی به همراه اکسیژن هایپربار در برخی سرطان‌هاست . نتایج تحقیقات جدید نشان داده است در برخی سرطان‌ها بلافاصله پس از هایپرباریک اکسیژن‌تراپی تأثیر شیمی درمانی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. در برخی مطالعات اکسیژن هایپرباریک جذب داروی شیمی درمانی مانند ۵-FU را افزایش داده است، هم‌چنین اکسیژن هایپربار زمان استقرار بیولوژیک داروی «کربوپلاتین» را در بیمار با تومور گلیوما(نوعی تومور مغزی) طولانی‌تر می‌کند و یا در استئوسارکوما(نوعی سرطان استخوانی) تأثیر «کربوپلاتین» را افزایش می‌دهد.

مدیر بخش تحقیقات طب زیرسطحی غواصی و هایپربار پژوهشکده و مرکز تحقیقات طب دریا ، سطحی زیرسطحی و هایپربار نیروی دریایی راهبردی با بیان اینکه اکسیژن هایپربار دو کاربرد مجزا در رادیوتراپی بیماران سرطانی دارد، یادآور شد: درمان عوارض ناشی از رادیاسیون(اشعه درمانی)، در بیماران سرطانی یکی از این کاربردهاست که مورد تأئید FDA یا سازمان غذا و داروی ایالات متحده است.

اولیائی در خصوص کاربرد دوم اکسیژن هایپربار و رادیوتراپی افزود: افزایش تأثیر رادیوتراپی، در صورتی که بلافاصله پیش از انجام رادیوتراپی از اکسیژن هایپربار، خصوصاً در برخی سرطان‌ها مانند تومورهای سرو گردن استفاده شود، موجب افزایش حساسیت به رادیوتراپی می‌شود. به این ترتیب می‌توان از دوز، شدت و مدت تابش برای کنترل و کاهش عوارض نیز کاست.

وی گفت: تأثیر اکسیژن هایپربار در درمان تیپ‌ها و ساب‌تایپ‌های مختلف سلول‌های سرطانی و انواع کانسرها(سرطان‌ها) متفاوت است، طوری‌که در مطالعات حیوانی تأثیر آن در درمان کانسر سرویکس و مثانه تاکنون مشخص نشده است اما اکسیژن هایپربار در کانسر پستان، که از شایعترین‌ سرطان‌های زنان و دربرگیرنده‌ی ۲۲٫۸ درصد کانسرهای شایع در زنان جهان است، اثرات درمانی مطلوبی دارد و به تنهایی در مدلهای مطالعات آزمایشگاهی اثرات پرقدرتی برای جلوگیری از تکثیر سلول‌های سرطانی از خود نشان داده است.

مدیر بخش تحقیقات طب زیرسطحی غواصی و هایپربار پژوهشکده و مرکز تحقیقات طب دریا، سطحی زیرسطحی و هایپربار نیروی دریایی راهبردی یادآور شد: در کانسر پروستات که دومین کانسر(سرطان) شایع در مردان جهان با ۱۳٫۶درصد شیوع و فراوانی است، استفاده از اکسیژن هایپربار، باعث کاهش سرعت رشد تومور و افزایش حساسیت به داروهای ضد سرطان مانند «تاکسول» و «دوکسوروبایسین» در تجربه‌ آزمایشگاهی محیط خارج از بدن شده است.

اولیائی خاطرنشان کرد: روزنه‌های امیدبخشی در درمان برخی سرطانها و کنترل سلولهای سرطانی با استفاده از اکسیژن هایپربار به روی بیماران سرطانی گشوده شده است که به مرور افق دید پزشکان را به این روش درمانی غیرتهاجمی، بی‌خطر و بی‌عارضه و مفید، روشن‌تر می‌کند و می‌توان به بیماران سرطانی این اطمینان را داد که پژوهشگران در پژوهشکده و مرکز تحقیقات طب دریا ، سطحی، زیرسطحی و هایپربار نیروی دریایی راهبردی در جهت رسیدن به این افق روشن تلاش می‌کنند و از هیچ کوششی برای کاهش آلام بیماران فروگذاری نمی‌کنند.

براساس این گزارش، ناخدا یکم دکتر شهرام اولیایی، مدیر گروه طب دریایی و هایپربار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آجا و مدیر بخش تحقیقات طب زیر سطحی غواصی و هایپربار پژوهشکده و مرکز تحقیقات طب دریایی، سطی زیر سطحی و هایپربار نیروی دریایی راهبردی از میهمانان موسسه خیریه حمایت از بیماران سرطانی در ضیافت افطار این موسسه بود.

زخم های مزمن

در ایران سالیانه تعداد زیادی از افراد علی الخصوص افراد مسن مبتلا به زخم های مزمن درمان نشده می شوند. زخم های مزمن ، به زخم هایی اطلاق می شوند که در طی ۴ هفته التیام بسیار کمی دارند و یا بعد از گذشت ۸ هفته بهبود نمی یابند. خطر عفونی شدن زخم های مزمن بیشتر است و این خود احتمالا می تواند منجر به عوارض جدی تری شود. افراد مبتلا به دیابت، مشکلات گردش خون، و یا افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی در معرض خطر بیشتری برای دچار شدن به زخم های مزمن هستند.

امروزه چندین روش درمانی برای زخم های مزمن درمان نیافته به اجرا در می آید که مهمترین آنها لیزر، اکسیژن هایپرباریک، وکیوم تراپی و اخیرا” استفاده از فاکتورهای رشد پلاکتی است. در روش پی آر پی با استفاده از فاکتورهای رشد، ترمیم سلول ها تسریع گشته و نتایج بسیار خوبی در روند بهبود زخم حاصل می شود.

ارزش استفاده از اکسیژن در فشار بالا برای درمان بیماری Decompression قبلا” اثبات شده بود ولی در سایر موارد تنها در سطح استفاده تحقیقاتی باقی مانده که علت آن به دلیل ضعف فهم فیزیولوژیک آن و عدم وجود پشتوانه علمی برای آن بود.

کاربرد بالینی نوین از اکسیژن( HBO) از اواخر دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ شروع شده است که همزمان با آنالیز گازهای شریانی و شناخت فیزیولوژی تبادل گازبود، در اوایل دهه در بخش جراحی دانشگاه آمستر دام ,Boerema و سپس Bakker از اکسیژن هیپر باریک برای درمان گانگرن گازی سود بردند. از این سال به بعد عمده فعالیتها تحت هدایت و راهنمایی انجمن پزشکی UHMS در Bethesdaانجام گردید.

مکانیسم عمل

طبق قوانین فیزیک و فیزیولوژی تنفس اکسیژن در فشار بالا باعث افزایش فشار اکسیژن آلوئولی و ۳ اثر فارما کو لوژیک روی بدن می شود.

۱- محتوی O2 شریانی را افزایش می دهد که منجر به بهبودی حالت ایسکمیک ناشی از نبود اکسیژن مثل زخم های مزمن ترمیم نیافته می شود.

۲- باعث انقباض عروقی می شود(در درمان ادم بافتی از جمله ادم مغزی یا سندرم های کمپارتمان محیطی استفاده می شود به این ترتیب تا حدی کار قلبی را کاهش می دهد.

۳- اثر ضد باکتریایی مخصوص، علیه باکتری های بی هوازی دارد ( مهار تولید سموم باکتریهای بی هوازی ومهار رشد باکتری و افزایش قابلیت فاگوسیتیک و افزایش تاثیر آنتی بیوتیکها )

اندیکاسیونها

GAS EMBOLISM – 1

مانند آمبولی ناشی از بسیاری از اقدامات پزشکی نظیر تزریق داخل وریدی، عمل قلب باز، تهویه مکانیکی، همودیالیزو بعضی از اعمال جراحی که باعث علائم عصبی فوکال، آریتمی قلبی و ایسکمی عضوی می شود.

CARBON MONOXIDE POISONING -2

به علت حساسیت بالای سیستم قلبی عروقی و اعصاب مرکزی اکسیژن تنها نقطه عطف درمان این نوع از مسمومیت است و اکسیژن نه تنها اکسی هموگلوبین را افزایش می دهد بلکه اکسیژن رسانی بافتی را نیز بهبود می بخشد.

علا وه بر اثرفوق HBOبااثر مثبت روی بر طرف کردن عوارض پا توفیزیولوژیک ناشی از آسیب در سیستم اعصاب مرکزی با مکانیسم بهبود روند اکسیداتیو در میتوکندریها و مهارپراکسیداسیون چربی و مهار اتصال WBC به دیواره عروق ریز آسیب دیده، نهایتا” میزان مرگ ومیر را کاهش و بهبود قلبی عروقی وعصبی را افزایش میدهد.

GAS GANGRENE-3

با تاثیر HBO روی کلستریدیا و سایر بی هوازیها بر اثر تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن است که در شرایط تقریبا” بدون وجود آنزیم های degrading مثل super oxidase .dismutase . Catalase .peroxidase اتفاق می افتد.

۴- CRUSH INJURY

۵-COMPARTMENT SYNDROME

۶- DECOMPERESSION SICKNESS

۷- SKIN GRAFTS AND FLAPS

۸- EXCEPTIONAL BLOOD LOSS ANEMIA

۹- TREATMENT OF OSTEOMYELITIS

۱۰- INTRCARANIAL ABSCESS

۱۱- MANEGMENT OF FUNGAL DISEASE

۱۲- RADIATION INJURY TO TISSUE

۱۳- PELVIC RADIATION NECROSIS AND RADIATION CYSTITIS

۱۴- REPERFUSION ISCHEMIA

۱۵- AEROBIC AND ANAEROBIC SOFT TISSUE INFECTIONS

۱۶-TREATMENT OF THERMAL BURNS

موارد متعدد زخم های مختلف امروزه به یکی از معضلات شایع تبدیل شده است.

از جمله زخمهای عروقی ساق پا، که عود کننده هستند و عاقبت ناراضی کننده ای دارند زخمها ی فشاری (زخم بستر) ، زخم های دیابتیک و …. میباشند.

با توجه به اتیولوژی اصلی زخم ها و مشکل عدم بهبود ناشی ازپرفیوژن ناکافی بافتی که منجر به هیپوکسی و عفونت می شود HBO با اکسیژناسیون متناوب بستر زخم منجر به بهبودی به طریق ذیل می گردد.

۱- عملکرد WBC رادر کشتن باکتریها بهبود می بخشد و باعث تقویت اثر آنتی بیوتیکها و تحریک کلاژن سازی می شود (در مرحله هیپر اکسیک )

۲- تولید سم توسط باکتری را مهار می کند و پاسخهای ایمنی و التهابی مضرراسرکوب می نماید و از عملیات مضر سلول های سفید در زمان پس از پرفیوژن مجدد جلوگیری می کند.

۳- تاثیر فاکتورهای محرک رشد اندوتلیال عروق و فاکتورهای رشد مشتق از پلاکت را افزایش می دهد

و از طرفی با افزایش تولید عروق جدید سبب بهبود اکسیژن رسانی به بافت اپی تلیال در زخم می گردد.

ک درمان طبی است که بیمار به طور کامل درون محفظه بسته قرار گرفته و با تنفس اکسیژن ۱۰۰ درصد، به تدریج فشار داخل محفظه به بیش از یک اتمسفر افزایش می یابد. این روش درمانی برای بهبود سریع تر زخم ها، سردرد، آرتریت روماتوئید و … می شود.

هیپوکسی یا کاهش اکسیژن در بسیاری از بیماران، به عدم بهبود زخم منجر می شود. کاهش اکسیژن رسانی بافتی، باعث اختلال در بسیاری از فرایندهای ترمیمی می شود. زخم هایی هم که ترمیم نمی شوند، معمولا عفونی می شوند.

از طرفی هیپوکسی، باعث اختلال در عملکرد سلول های دفاعی خون شده و توانایی کشتن میکروب ها توسط آنها کم می شود و به این ترتیب مشکل بیمار دو چندان می شود.

روش درمانی اکسیژن هایپر بار (Hyperbaric oxygen therapy)، مستقیما دارای اثرات باکتری کشی است. به علاوه با تقویت مکانیسم دفاعی بدن، به بهبود عفونت کمک می کند. افزایش اکسیژن بافتی با ایجاد اثرات ضدالتهابی ، خون رسانی مجدد بافت را تسریع می کند.

درمان با اکسیژن پرفشار (HBOT) یک درمان طبی است که بیمار به طور کامل درون محفظه بسته قرار گرفته و با تنفس اکسیژن ۱۰۰ درصد، به تدریج فشار داخل محفظه به بیش از یک اتمسفر افزایش می یابد.

بیماری هایی که می توانند با این روش بهبود یابند، شامل موارد زیر هستند:
۱- دیابت: عوارض جانبی درازمدت دیابت از جمله عوارض قلبی، کلیوی، چشمی، آسیب عصبی و عروقی باعث اختلال در بهبود زخم می شوند که اکسیژن درمانی پرفشار این مشکل را رفع می کند. عدم بهبود زخم خصوصا در پاها می تواند باعث سیاه شدن بافت و خطر قطع پاها شود.

کاهش اکسیژن بافت می تواند باعث کاهش درک حس درد، گرما و سرما و اختلال در درک آسیب های وارد به پا و وخیم شدن زخم ها شود. اکسیژن درمانی باعث بهبود نوروپاتی دیابتی شده و اکسیژن لازم برای بهبود محل زخم را فراهم می کند. به علاوه HBOT باعث تشکیل عروق جدید برای بسته شدن زخم می شود.

۲- درمان مسمومیت با سیانید: مسمومیت با مونوکسیدکربن، در افرادی که مکررا با آتش در تماس هستند، سیگاری ها، کارگران کشتی و صنعتی می تواند کشنده باشد، خصوصا اگر با سیانید ترکیب شود.

۳- آرتریت روماتویید: نوعی بیماری التهابی با درگیری مفاصل است و حتی استخوان را درگیر می کند. علت اصلی آن ناشناخته است. در بیماران دچار آرتریت، هیپوکسی (کاهش اکسیژن) در غشای غضروفی ایجاد می شود.

۴- افزایش متابولیسم بافتی

۵- افزایش انتقال آنتی بیوتیک در دیواره سلول

۶- متوقف ساختن حرکت باکتری در خون

۷- جلوگیری از تولید رادیکال های آزاد (رادیکال های آزاد موجب از بین رفتن سلول ها می شوند

۸- بیماری های قلبی-عروقی

۹- عفونت استخوان (استئومیلیت)

۱۰- سکته مغزی، آبسه های مغزی

۱۱- آمبولی گاز و هوا

تجویز اکسیژن پرفشار، در صورت ایجاد عوارض و یا عدم بهبودی بیمار، ضرورتی ندارد. استفاده از این روش به تنهایی توصیه نمی‌شود، بلکه باید در کنار سایر درمان‌های موجود از آن بهره برد

درمان با اکسیژن پرفشار یک روش درمان شامل تنفس اکسیژن ۱۰۰٪ در فشار بالاتر از فشار اتمسفر محلی در اتاق فشار به درستی ساخته شده (که توسط کد اروپا از تمرین خوب درHBOT تعریف شده) است. فشار بر بیمار در طی درمان اعمال ، پرفشار مجموع فشار اتمسفر و فشار موجود در محفظه است . این فشار در جو مطلق ( ATA ) بیان شده است. جو مجموعه ای از فشار اتمسفر مطلق در سطح دریا و فشار در محفظه ( دریچه های به اصطلاح فشار ) است ( ۱ ، ۶ ) . در حال حاضر اعتقاد بر این است که فشار مورد نیاز برای درمان باید حداقل ۱٫۴ ATA (2 ، ۱۶ ) باشد. شایع ترین استفاده از فشار ۱٫۵-۳٫۰ ATA (26) است .

مواد اطلاعات توسعه یافته توسط آزمایشگاه مرکز درمان با اکسیژن پرفشار در برنز Siemianowice داده به نوع و تجهیزات اتاق های پرفشار مورد استفاده قرار داده می شود . برای اتاق درمان است نفره ، طراحی شده برای یک بیمار ( اتاق monoplace ) یا چند ( اتاق Multiplace ) ، که می تواند به ده ها نفر را در خود جای استفاده می شود. اتاق های نوع اول معمولا به شکل یک استوانه آکریلی از دو طرف بسته را پوشش می دهد فولاد داشته باشد. بیمار در اتاق در وضعیت خوابیده به پشت است . کل حجم محفظه با اکسیژن پر شده است. آنها در این مورد نیاز نیست، یک ماسک یا تنفس هود . بیمار می تواند با کارکنان پزشکی در طول دستگاه مخابره داخل ساختمان ارتباط برقرار کند. امکان دسترسی مستقیم به بیمار در طول درمان وجود دارد. در داخل محفظه می کند دستگاه های الکتریکی به دلیل خطر آتش سوزی نصب کنید. این امکان وجود دارد ، با این حال ، را به سیگنال های رادیویی ، در حالی که طراحی شفاف اجازه می دهد تا بیمار به تماشای برنامه های تلویزیون .

نوع Multiplace اندازه اتاق اجازه می دهد تا ورودی رایگان به مرکز و حرکت آن . اتاق های چند سایت ، هر بیمار تا به خود جذب اکسیژن موقعیت خود را ، اجرا از طریق یک ماسک یا یک کلاه ایمنی خاص است. بیماران در طول حاضرین جلسه کمک های پزشکی پرفشار در صورت لزوم همراه بود. محفظه اصلی اتاق با هوا پر شده است. ممکن است که به داخل دستگاه های الکتریکی اتاق همان ، مانند دستگاه تهویه مصنوعی، پمپ های تزریق، سیستم های امنیتی را نصب کنید. این اتاق نیز اجازه می دهد تا در وسط پرسنل پزشکی باقی می ماند ، که قادر است مداخله سریع پزشکی در صورت لزوم ، و همچنین اجرای مستقیم از روشهای پزشکی . بیماران ناخودآگاه ، مانند مسموم شده توسط گاز مونواکسید کربن ، می توان به سیستم کنترل ، تنفس و تزریق پمپ متصل شده است. علاوه بر این، یک فضای بزرگ تر ، حضور افراد دیگر، حرفه ای پزشکی به خصوص واجد شرایط ، اضطراب است که برخی از بیماران قبل از بسته شدن در اتاق تنگ احساس را کاهش می دهد . در خارج از اتاق کنترل پنل ارائه شده با یک سیستم امنیتی در برابر تغییرات محیط زیست در اتاق بازرگانی ( ۳ ، ۶، ۸ ، ۲۶ ) است.

با توجه به هدف نویسندگان آن ، در نهایت ، این سند باید اشاره به دستورالعمل ها، مقررات و استانداردها در طب پرفشار در اروپا باشد.

بهبود اکسیژن رسانی به ناحیه آسیب دیده ،
بهبود جریان خون در ناحیه آسیب دیده از طریق انقباض عروق مرکزی، و افزایش جریان از طریق بافت آسیب دیده ( به اصطلاح اثر رابین هود ) ،
تورم بافت آسیب دیده را کاهش می دهد
تکثیر باکتریها را مهار و اثر درمان آنتی بیوتیک را افزایش می دهد ،
فعال neoangiogenesis ،
باعث افزایش در تکثیر فیبروبلاست ها و تولید کلاژن ،
وابسته به افزایش فعالیت های ضد میکروبی نوتروفیلها ،
افزایش فعالیت استئوبلاست ها و استئوکلاست ها ،
را کاهش می دهد نیمه عمر کربوکسی هموگلوبین ،
باعث کاهش در حجم حباب های گاز در خون است.
قبل از شروع درمان و پس از تعداد تجویز درمان در اتاق پرفشار انجام می شود در بیماران مبتلا به اکسی متری از راه پوست انجام می شود، در حال حاضر معمولا روش غیر تهاجمی از چک کردن غلظت اکسیژن در بافت ها انجام می شود. این روش عبارت است از ثبات آن از الکترود به پوست . ˚ گرم به ۳۷-۴۳ C باعث گرم شدن بیش از الکترود پوست و با گسترش عروق خونی به افزایش جریان خون در این منطقه و الکترود انتشار اکسیژن (۲۹).

غلظت اکسیژن در این نقطه مربوط به غلظت آن در عروق شریانی در بافت .

مقادیر مناسب، غلظت اکسیژن در بافت ها از ۴۰-۶۰ میلی متر جیوه . در بافت ها و زخم از آن کم اکسیژنی معمولا ۳۰ میلی متر جیوه تجاوز نمی کند. درمان با اکسیژن پرفشار ( ۲٫۰-۲٫۸ATA ) را می توان به دست آمده افزایش قابل توجهی در غلظت اکسیژن : در بافت های طبیعی و حتی ۱۰۰۰ میلی متر جیوه ، و در مناطق کم اکسیژن از زخم ها و ۲۵۰ میلی متر جیوه . بدون افزایش در غلظت اکسیژن بالاتر از ۱۰ میلی متر جیوه در مواجهه با اکسیژن ۱۰۰٪ و ۱ به معنی ایسکمی بافت ATA افراطی ، است که به طور معمول با عدم پاسخ به درمان همراه است، پرفشار.

موارد مصرف برای استفاده HBO ECHM تاسیس در یک کنفرانس در لیل در سال ۲۰۰۴ به یک گروه از نشانه های توصیه می شود برای استفاده از اکسیژن پرفشار با توجه به منافع درمانی قابل انتظار و گزینه های صفحه نمایش گروه تقسیم شدند.

گروه اول عبارتند از:

بیماری رفع فشار،
آمبولی گاز ،
مسمومیت با مونواکسید کربن،
نکروزان عفونت های بافت نرم ،
آبسه داخل جمجمه،
سندرم و دیگر ایسکمی حاد تروما سرکوب ،
گرافت و فلپ از پوست در معرض خطر نکروز ،
سخت به بهبود زخم
آسیب بافتی،
استئومیلیت مزمن،
کری ناگهانی
نوروبلاستوم .
برای نمایش گزینه ها عبارتند از :

سوختگی،
آنسفالوپاتی غیر سمی،
عفونت بی هوازی از ریه ها و پرده جنب ،
تیم آسیب خونرسانی مجدد پس از عمل جراحی عروق و اندام ،
پنوماتوز روده ( ۶، ۷ ) .
آنها استفاده می شود همچنین تلاش برای درمان کچلی موضعی ، در قیمت اجحاف کردن صدمات اسکلتی عضلانی در ورزشکاران ، شکستگی ها، پیوند استخوان ، بیماری ایسکمیک قلب و سکته قلبی ، و سولفید هیدروژن cjankami مسمومیت، سکته مغزی، ادم مغزی ، اسکلروز متعدد ، ضربه و بیماری های عروقی در طناب نخاعی ، به نوبه خود داس خون آمبولی همراه و یا انسداد ورید شبکیه ، رتینوپاتی دیابتی ، نوروپاتی نوری، انتروکولیت نکروزان ، ایلئوس پارالیتیک ، کولیت اولسراتیو ، بیماری کرون ، التهاب دهلیزی ، میگرن، بیماری منیر ، وزوز گوش، بیماری های پوستی.

درمان با اکسیژن پرفشار در بیماران با بافت niedokrwionymi و niedotlenionymi و / یا زخم به عنوان مکمل روش های درمانی متداول استفاده می شود. جوهر عبارت است از استفاده از اکسیژن پرفشار در افزایش تحویل به بافت های آسیب دیده . این را می توان با قرار دادن بیمار در فضای اکسیژن خالص در یک نوع محفظه گل گندم monplace پرفشار و یا با تجویز اکسیژن از طریق ماسک در multiplace اتاقبه دست آورد. هدف این است که در نتیجه برای رسیدن به افزایش فشار اکسیژن در ریه ها ،انحلال بیشتر از همان در پلاسما و در مقدار بیشتری به ارائه بافت های آسیب دیده . غلظت بالای اکسیژن در پلاسما کمک می کند تا برای افزایش شعاع انتشار اکسیژن از مویرگ ها به هیپوکسی بافت اطراف ( ۶، ۷ ) . این توضیح می دهد که به اصطلاح. Krogh مدل سیلندر اکسیژن. Krogh نشان داد که میزان انتشار اکسیژن به طور مستقیم به فشار در طول کل طول رگ متناسب است. Kroghریاضی مدل ارلانگ اجازه می دهد تا محاسبات به عنوان انتشار اکسیژن تغییر به بافت پس از شریانی و فشار ورید بسته به مقدار و میزان اکسیژن تنفس. بر اساس A.Sieroń ،G.Knefel هوا تنفس در سطح دریا شریانی PO2 در حدود ۱۰۰ میلی متر جیوه است ، و در فشار ۳ اکسیژن ATA و ۱۰۰٪ PO2 اغلب در حدود ۲۰۰۰ میلی متر جیوه ، افزایش می دهد که انتشار اکسیژن به بافت ها از سمت شریانی چهار بار، و دو سمت گردش خون مویرگی وریدی

سندرم له ، تیم های ایسکمیک پس از سانحه کشورهای که در آن سرعت در حال رشد به علت ایسکمی و ادم بافت ، خطر نکروز هستند، درمان با اکسیژن پرفشار باید در اسرع وقت به همراه استفاده می شود، لازم است در مورد یک عمل جراحی . HBO را بهبود می بخشد اکسیژن بافت ها ، کاهش تورم ، ضد باکتری و ممکن است برای محدود کردن دامنه قطع عضو شود.

برای درمان زخم ها التیام ضعیف و زخم از بافت اطراف زخم در هیپوکسی رخ می دهد. این است که توسط اختلال در میکروسیرکولاسیون و در نتیجه عرضه ناکافی اکسیژن به طور عمده در حاشیه زخم ، علاوه بر zużywanym برای تولید یک شیب غلظت بسیار نامطلوب بین حاشیه و مرکز زخم ، که در آن غلظت اکسیژن می تواند به صفر می گیرند. اکسیژن پرفشار تسریع تولید و رسوب کلاژن ، تحریک رگ زایی ، افزایش فعالیت ضد میکروبی از لوکوسیت ها، محدودیت آسیب اندوتلیال با کاهش توانایی نوتروفیلها به پایبندی به دیواره های رگ، در مناطق انقباض عروق به درستی با اکسیژن بدون تغییر در گردش در زمینه های اختلال در جریان ارائه شده است. تحویل اکسیژن به بافت آسیب دیده و تسریع بهبود زخم ها و ایسکمیک . گاهی اوقات شما می توانید یک بهبودی کامل دریافت کنید، در موارد دیگر، درمان با اکسیژن پرفشار آماده سازی خوبی از بیمار به یک پیوند آزاد میانی پوست ( ۶ ، ۱۱، ۱۲ ، ۲۶ ) است .

درمان با اکسیژن پرفشارمکمل مهم به درمان جراحی از پای دیابتی است. دلایل بروز سندروم پای دیابتی پیچیده هستند. بزرگترین تغییرات در جریان خون باعث بدتر شدن پا. اختلالات گردش خون توسط کاهش در انعطاف پذیری، توسعه ضایعات آترواسکلروتیک در رگ های شریانی از قطر های مختلف ، به ویژه کسانی که با کوچکترین سطح مقطع ایجاد می شود. تاریخ اختلالات خون رئولوژیکی – افزایش ویسکوزیته و تمایل به انعقاد داخل عروقی . تغییرات در میزان اختلال عصب محیطی است که ادراک بیمار از درد و درجه حرارت است که باعث می شود که معمولا یادداشت ها کاملا در اواخر تغییرات تغذیهای در پا ایجاد می شود. przedzgorzelinowy دوره – در اغلب موارد اولین علامت پد رنگ czarnobłękitne از انگشت شست پا است . قانقاریا می تواند خشک و یا مرطوب . گسترش در امتداد بافت و تاندون غلاف . این امر منجر به ضایعات نکروتیک مترقی در بافت های پا.

علاوه بر این به ایسکمی و هیپوکسی مزمن پای دیابتی به منظور کمک به کاهش تولید بافت اکسید نیتریک است. به همین دلیل، می باشد انقباض غیر طبیعی و شل شدن خون، فرآیندهای تعمیر ضعف وجود دارد : مهار دانه در زخم ، ضعیف شدن الیاف کلاژن و مهار سنتز کلاژن ، مهار مهاجرت لکوسیت کاهش رگ زایی ، اختلال در micro clots thrombolysis .توسعه فلور باکتریایی بی هوازی و micro tenia . تشکیل زخم به آرامی شفا ، گانگرن بافت نرم ، استئومیلیت پا.
درمان پای دیابتی چند جهته است . بسیار مهم درمان صحیح داخلی و دبریدمان جراحی است. با تکمیل این درمان درمان با اکسیژن پرفشار است . هدف این است که برای کاهش عفونت، مستقیم بی هوازی اثر سمی، بهبود بهبود زخم . تحقیقات نشان می دهد که استفاده از درمان ترکیبی HBO پای دیابتی ، در برخی از بیماران باعث شده است که برای تکمیل زخم و یا بهبود قابل توجه در قطع عضو محلی و مانع و یا مجاز به محدود کردن دامنه از قطع عضو ( ۹ ، ۱۱، ۱۲ ، ۲۳، ۲۴، ۲۵).

هنگامی که سوختگی بافت نرم می آید به یک کاهش شدید در عرضه خون خود را . به عنوان یک نتیجه از صدمه به ادم دیواره عروق و پوشش لایه های عمیق پوست و عضلات ، افزایش می دهد که آسیب های ناشی از تروما . HBO اجازه می دهد تا از نفوذ اکسیژن از مویرگ ها به محل آسیب ، با وجود موانع ناشی از تورم و هیپوپرفوزیون. با افزایش غلظت اکسیژن را در منطقه از ادم زخم سوختگی را می توان محدود است، کاهش از دست رفتن آب از طریق رگ های آسیب دیده، بهبود عملکرد قلب . این خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد . برای بهترین اثر HBO درمان باید در اسرع وقت پس از آسیب گنجانیده شده است.

اکسیژندرمانی پرفشار ، یک اثر مثبت در بهبود گرافت پوست بعد ( ۳ ، ۲۶ ، ۲۸ (.

در درمان تنفسی را می سوزاند HBO استفاده می شود برای کاهش تورم در مخاط برونش ، که باعث بهبود تبادل گاز در ریه ها ، کاهش می دهد استاز وریدی سوختگی اطراف زخم ، در نتیجه بهبود بهبود جریان خون به ناحیه آسیب دیده . همچنین این باکتری مهم HBO ، در این مورد ، برای جلوگیری از عفونت دستگاه تنفسی عمیق ، که تا حدودی پیشگیری از بروزARDS (14) .

مسمومیت با مونوکسید کربن می تواند عوارض جانبی بسیاری، از جمله مرگ شود. همچنین آیا عوارض احتمالی اواخر ، به عنوان ضایعات مزمن CNS در حال توسعه حتی شش ماه بعد از مسمومیت . اثرات سمی CO تشکیل شده ترکیب hemoproteinami و جلوگیری از خود عمل کنند. مونوکسید کربن حدود ۲۵۰ برابر میل ترکیبی بیشتری برای اکسیژن از هموگلوبین است . فایل های پیوست شده به هموگلوبین منجر به یک کاهش سریع در میزان اکسیژن خون شریانی . مونوکسید کربن نیز تاثیر می گذارد بخش های دیگر هم – متصل به میوگلوبین ، منجر به شکل گیری غیر فعال به صورت CO- میوگلوبین و باعث کاهش مصرف اکسیژن و کاهش سکته قلبی موج عضلانی . علاوه بر این، مونوکسید کربن است نوروتوکسیک . پس از مسمومیت می تواند به انحطاط سلول های عصبی رخ می دهد، به ویژه در هیپوکامپ .

استفاده از درمان با اکسیژن پرفشار در مسمومیت با مونوکسید کربن موجب کوتاهی قابل توجهی از نیمه عمر HbCO . هموگلوبین tlenkowęglowej تنفس هوای نیمه عمر دقیقه ۳۲۰-۳۶۰ است در حالی که تنفس ۱۰۰٪ O2 و فشار ATA 3 – 20 دقیقه. همچنین تسریع غیر فعال کردن منو اکسید کربن. علاوه بر این، درمان با اکسیژن پرفشار قبلا مورد استفاده برای جلوگیری از عوارض ، مانند آفازی ، اختلالات حافظه ، تعادل عضلانی و هماهنگی ( ۲۶، ۲۷، ۲۸ ) .

HBO همچنین به عنوان درمان کمکی با عفونت بافت نرم ناشی از فلور باکتریایی بی هوازی و مخلوط ، همچون گانگرن گاز و سندرم فورنیه مهم است. حذف قطعات بافت نکروزه – علاوه بر درمان آنتی بیوتیکی ، به عنوان در هر مورد عفونت ، لازم است برای عرضه جراحی است. درمان با اکسیژن پرفشار از تکثیر باکتری ها را مهار ، بلوک تولید α – سم توسط گونه های کلستریدیوم ، اجازه می دهد تا برای دبریدمان زخم در آماده سازی برای پیوند و یا کاهش دامنه قطع عضو ( ۱۱، ۱۲، ۲۶ ، ۲۸ ) .

اکسیژن پرفشار به طور قابل توجهی می تواند به کاهش و یا حتی به طور کامل از بین بردن دست دادن شنوایی، و در نتیجه یک تیم از دست دادن ناگهانی شنوایی ( SSNHL – از دست دادن شنوایی ناگهانی sensoneurinal ) – دقیقا هنوز قابل درک نیست وضعیتی که در آن به طور ناگهانی با علت ناشناخته به گردش خون کافی رخ می دهد ، تورم و آسیب به سلولهای گوش داخلی . HBO برنامه اجازه می دهد تا برای افزایش غلظت اکسیژن در perylimfie که وجود دارد تلاش می کند از لحاظ فیزیکی در پلاسما حل شده و نفوذ از پنجره بیضی شکل غشاء. اثرات درمان با اکسیژن پرفشاربهتر است، هر چه زودتر شما اجرا خواهد شد ( ۱۶ ، ۲۶).

درمان با اکسیژن پرفشار نیز در درمان آسیب تشعشع به استخوان و بافت نرم در دوره درمان سرطان مفید است. خسارت تابشمیکروسیرکولاسیون در منطقه تابش ، منجر به ایسکمی مزمن ، عفونت، و گاهی اوقات مشکل به درمان زخم . اغلب مدت ها پس از پایان درمان درد و شیوع عفونت، محدودیت حرکت از ناحیه آسیب دیده باقی مانده است. HBO بهبود فرآیندهای بهبود، تسریع نورگ زایی ، عفونت مبارزه (۳ ، ۲۶ ، ۲۸) کمک می کند.

در مورد استئومیلیت مقاوم به درمان ،در حال توسعه در امتداد بعد از تثبیت کننده های آسیب استفاده می شود، درمان با اکسیژن پرفشار باید در یک مرحله از درمان دارویی و جراحی است. علاوه بر سرعت بخشیدن به زخم ها اثر شفا ، HBO تحریک استئوبلاست و فعالیت استئوکلاست را ، که منجر به استخوان سریع تر بازسازی ( ۳ ، ۲۶ ، ۲۸) .

علاوه بر اين، روش درماني HBO داراي اثرات باكتريكشي است و همچنين با تقويت مكانيسم دفاعي بدن، به بهبود عفونت كمك ميكند. افزايش اكسيژن بافتي با ايجاد اثرات ضدالتهابي، خونرساني مجدد بافت را تسريع ميبخشد. نکته مهم اين است که تجويز اكسيژن پرفشار، در صورت ايجاد عوارض و يا عدم بهبودي بيمار، ضرورتي ندارد. استفاده از اين روش به تنهايي توصيه نميشود، بلكه بايد در كنار ساير درمانهاي موجود از آن بهره برد.